(miniere di talco – Perosa Argentina)
A ij pago con la vita cole bote
ch'a ij dan a le montagne tut ël dì.
E pica, pica, sota 'l sol ëd luij,
con le pere ch'a ròtolo improvise,
con tuta cola pover; a respiro
la mort a sinquant'ani o giù da lì.
Le fabriche a divoro la materia
e coj povr'òm, tuti marss ëd sudor,
a s' rompo j'oss, e a s' sento chërsse 'ndrinta
la silicosi ch'aj rusia i polmon.
E coj ch'a n' han, aij goardo da lontan,
e a ij ciamo mac na roba: ch'a travajo
e aj campo pochi sold frust e bisont.
Ma lor l'avrìo dabsogn ëd na parola
d'uman-a simpatia e d'un soris.
A l'han d'co lor a cà ij sò cit cha gieugo
e ch'a speto 'l gelato e doi basin;
a l'han d'co lor 'na storia dë speransse,
ëd dolor e 'd vitòrie; a l'han an seugn
ëd pas e d'inocenssa 'ndrinta ël sang.
Nossgnor aij goarda e a sa che col fardel
ch'a pòrto neuit e dì l'é pien d'amor,
anche s'a l'ha 'na scòrssa 'd ribellion.
Voiaotri che i conteve coj quatr biet
con la paura 'd dejne mess ëd pì,
penseje: cola gent l'han ij polmon
ëd pera, sì, ma a l'han ël cheur uman.
