A portava 'n faodal da contadin-a,
a j'era povra, vídoa a trant'ani.
La casëtta d'j Bech, pochi teren,
'na vignëtta ëd barbera e 'd moscatel...
Col dì quand ch'a l'é mortje so marì
a l'é piasse davsin le soe masnà
e l'a dije: «Adess, fomsse coragi;
lassù, 'nt ël cel j l'oma 'n aotr papà».
A l'à tiraje lustre, con la schin-a
sempre piegà 'nsi camp, ma sempre drita,
onesta e fërma, senssa mai goardé
se 'l sacrifisi a j' era grand o cit.
A capija i so fieuj fi-na 'nt ël coeur
e a j anlevava fort e bon cristian.
Gioanin a voría fesse preive;
e chila a l'à giutalo con amor.
L'à mandalo lontan a travajè
per ch'a podeissa an pas anche studié.
Peui a l'à dije: «Se 't divente sgnor,
j fasso nen 'na visita a toa cà».
Aj passa d'ani rudi come 'd mon
ma sempre con 'na caria d'alegria;
peui le cioche a baodëtto, forte e scli-ne
per don Bosch, un preivot tut rissolin,
ch'a cerca mach i pover ant le strà:
i povri fieuj rivà da le montagne,
senssa 'n pare, 'na mare, e senssa cà.
Chiel a l'avija le sacoce veuide
ma 'l cheur pien dë speranssa e 'd volontà.
Ji sgnori a j aosinava 'ntle sue ville,
ma mach per indicheje la giustissia
e porteje la grassia dla bontà.
E Mama Margherita? Lassù ai Bech
as sentía forse 'n poch fora da post...
Parej, quand che so Fieul a l'à ciamala
per ch'aj deissa na man ant l'oratori,
nè un nè doj, a l'é bogiasse 'n pressa.
A l'à sërrà la porta dla cassin-a;
con 'na cavagna al brass, senssa ciadel,
a l'é partija subit per Turin.
E lì a cudija tuti coj fiolin
senssa goardé s'a j'ero 'n po' diaolot.
So cheur a jë stërmava tuti 'ndrinta,
pe feje chërsse bin, lontan dal mal.
Aj taconava, aj fasía da mangé
e aj mostrava a guardé su, vers al cel.
Aj conossìa bin, e per don Bosch
so sentiment a j'era luminos.
J'ani a pasavo, e Mama Mrgherita,
anginojà davanti a la Madona,
a tënìa dur, con la passiensa forta
ëd le tere e dla fede dël Monfrà.
E quand che la fatica a l'à sburdila
e a voría torna piese soa cavagna
per torné a so país, a l'é bastaje
che Gioann aj mostreissa 'l Crocifiss.
L'à posà la cavagna e a l'é butasse
torna 'l faodal senssa mandé 'n sospir.
Aj parlava 'nt ël coeur la voss dël cel.
Ma a l'é vnuje ël moment dël gran pioré
per Don Bosch, perché chila a l'é partía...
A j'era 'n sant col fieul, con tanta fede
'nt ël paradis, ma la mort a l'é neira.
E così, cola fom-na pasia e forta
a l'é rampiasse su, fin-a a rivé
bin davsin a l'altar, con so Gioani-n.
Aj va pà tant, per ch'aj ve-na la gloria
e che ti it sie Santa Margherita...
Ma mi j veuj nen ciamete con col nom.
A l'è trop gross per 'na fom-na paisa-na
con ël faodal pien ëd castagne cheujte
per i baloss ch'a gieugu 'n mess al prà.
Ti 't ses 'na mama, con ël cheur ch'a luss.
'T ses 'd co mia mama; e mi it veuj tanta bin.
